:)
به نام خدا
فکر نکنم کسی باشنیدن این حدیث دیگران را مسخره کند.
پیامبر (ص) فرمودند:
کسانی که در دنیا مردم را مسخره می کردند[در روز قیامت]دری از بهشت روی آنان می گشایند و به او می گویند:((بیا!بیا!))او با سختی و ناراحتی به پیش می آید و همین که [نزدیک]می آید، در به روی او بسته نی شود.سپس در دیگری به روی او باز می شود و به او گفته میشود:((بیا! بیا)) این بار نیز او با اندوه و سختی حرکت می کند و همین که [نزدیک] می آید آن در به روی او بسته میشود.تا جایی که در را به روی او می گشایند می گویند ((بیا بیا)) و او نمی رود.
جامع السادات ج2/ص298.
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی عَلا فی تَوَحُّدِهِ وَ دَنا فی تَفَرُّدِهِ وَجَلَّ فی سُلْطانِهِ وَعَظُمَ فی اَرْکانِهِ، وَاَحاطَ بِکُلِّ شَیءٍ عِلْماً وَ هُوَ فی مَکانِهِ وَ قَهَرَ جَمیعَ الْخَلْقِ بِقُدْرَتِهِ وَ بُرْهانِهِ، حَمیداً لَمْ یَزَلْ، مَحْموداً لایَزالُ (وَ مَجیداً لایَزولُ، وَمُبْدِئاً وَمُعیداً وَ کُلُّ أَمْرٍ إِلَیْهِ یَعُودُ). بارِئُ الْمَسْمُوکاتِ وَداحِی الْمَدْحُوّاتِ وَجَبّارُ الْأَرَضینَ وَ السّماواتِ، قُدُّوسٌ سُبُّوحٌ، رَبُّ الْمَلائکَةِ وَالرُّوحِ، مُتَفَضِّلٌ عَلی جَمیعِ مَنْ بَرَأَهُ، مُتَطَوِّلٌ عَلی جَمیعِ مَنْ أَنْشَأَهُ. یَلْحَظُ کُلَّ عَیْنٍ وَالْعُیُونُ لاتَراهُ.
ستایش خدای را سزاست که در یگانگی اش بلند مرتبه و در تنهایی اش به آفریدگان نزدیک است؛ سلطنتش پرجلال و در ارکان آفرینش اش بزرگ است. بی آنکه مکان گیرد و جابه جا شود، بر همه چیز احاطه دارد و بر تمامی آفریدگان به قدرت و برهان خود چیره است.
همواره ستوده بوده و خواهد بود و مجد و بزرگی او را پایانی نیست. آغاز و انجام از او و برگشت تمامی امور به سوی اوست.
اوست آفریننده آسمان ها و گستراننده زمین ها و حکمران آن ها. دور و منزه از خصایص آفریده هاست و در منزه بودن خود نیز از تقدیس همگان برتر است. هموست پروردگار فرشتگان و روح؛ افزونی بخش آفریده ها و نعمت ده ایجاد شده هاست. به یک نیم نگاه دیده ها را ببیند و دیده ها هرگز او را نبینند.
به نام خدا
ماه مهر است دبستان مرا باز کنید
قصه ی خاطره های دلم آغاز کنید
ماه مهر است دلم مهر شما میخواهد
رونق آب وگلم مهر شما میخواهد
ماه مهر است و من باز پریشان توام
تشنه ی جرعه ای از جام گل افشان توام
ماه مهراست بیا برکت بارانم باش
همچنان مهر فروزنده، فروزانم باش
به نام خدا
روزی ملا در خانه ی دوستش مهمان بود. میزبان برای پذیرایی، مقداری کره، عسل و نان آورد و جلوی ملا گذاشت.ملا بی معطلی شروع به خوردن کرد تا اینکه کره و نان تمام شد ولی عسل خیلی زیاد بود.ملا حسابی سیر شده بود اما دلش نمی آمد از خوردن عسل دست بکشد،این بود که شروع کرد به خوردن عسل. مرد میزبان رو به ملا کرد و گفت:«جناب ملا بهتر است که عسل را خالی نخورید. خدای نکرده دلتان را می سوزاند.»
ملا در حالی که دهانش را پر از عسل می کرد گفت:«خدا خودش می داند که از عسل خوردن من، دل چه کسی می سوزد!»
به نام خدا
می گویند یک جراح قلب مشهور ماشینش خراب شد . به ناچار به سراغ مکانیک رفت تا موتور
ماشین را تعمیر کند . مکانیک در حالی که مشغول تعمیر ماشین بود ، و نیاز استاد به کار خود می
دید ، در حین کار خطاب به استاد جراح گفت :(( استاد! من هم عینا" مانند شما کار می کنم مگر
موتور ماشین قلب ماشین نیست . من هم عین شما این قلب را باز می کنم و رگها و لوله هایش
را بیرون می آورم ، تعمیرشان می کنم و اگر لازم شد عوضشان می کنم و وقتی کار تمام شد
دوباره موتور را جمع می کنم و همه چیز مثل روز اول می شود . درست مثل همین کاری که شما
با قلب مردم می کنید. پس چرا مردم این قدر برای شما به عنوان استاد ارزش قائل اند !؟
استاد جراح لبخندی زد و به سمت مکانیک خم شد و در گوشش نجوا کرد:((بله حق با توست! کار
تو شبیه کار من است. اما اگر می توانی مثل من وقتی موتور ماشین روشن است این کار را
بکن!))
التماس دعا
به نام خدا
حضرت رسول اکرم(ص) فرمودند:
بهترین اعمال نزد خداوند حفظ زبان است. بیشترین گناهان فرزندان آدم از زبان اوست. هر که مردم از زبان او بترسند، از اهل جهنم است.
خوش دارم که در نیمه های شب در سکوت مرموز آسمان و زمین به مناجات برخیزم. با ستارگان نجوا کنم و قلب خود را به اسرار ناگفتنی آسمان بگشایم. آرام آرام به عمق کهکشانها صعود نمایم، محو عالم بی نهایت شوم . از مرزهای علم وجود در گذرم و در وادی ثنا غوطه ور شوم و جز خدا چیزی را احساس نکنم.
به نام خدا
یکی از سؤالات مشتاقان مطالعه، روش صحیح مطالعه و چگونه کتاب خواندن است و پاسخ درست به این سؤال میتواند در ایجاد انگیزه در آن ها تاثیر زیادی داشته باشد.
رعایت نکردن شیوه درست مطالعه معمولاً خواننده را پس از مدتی دلسرد و خسته میکند.
به نام خدا
واژه «استکبار» که در ادبیات سیاسی انقلاب اسلامی به طور مکرر به بهره برداری می رسد از تعالیم قرآن کریم مایه می گیرد. این واژه که مفهوم آن اظهار علو و برتری در زمین و بر دیگران بزرگی فروختن و خود را قاهر و مسلط دانستن است در آیات مختلف قرآنی و برای نمایاندن ماهیت قدرتهای استکباری در هر عصر و زمان و معرفی خصال و صفات و روحیات و عملکردهایشان مطرح می گردد.